به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، این مواد به سلول های سالم کمک می کنند که در مسابقه برای رسیدن به ایمپلنت پزشکی، سلول های باکتریایی را شکست دهند و بنابراین احتمال این که این ایمپلنت به وسیله بدن رد شوند را کاهش می دهد. نرخ ناکارامدی ایمپلنت های خاص پزشکی هنوز بالا است(بیش از 490 درصد) که این به دلیل ایجاد بیوفیلم است که در زمان ورود ایمپلنت در بدن اتفاق می افتد. این فیلم نازک از گروهی از میکروارگانیزم ها تشکیل شده است که به یکدیگر می چسبند و می توانند موجب چسبیدن باکتری به ایمپلنت شوند. این امر مانع از این می شود که سلول های سالم به ایمپلنت بچسبند و منجر به این می شود که بدن این ایمپلنت ها را رد کند که خود شرایط سختی را برای بیمار ایجاد می کنند.

در این مطالعه محققین سنگاپوری و محققین در A*STAR ماده ای را تولید کرده اند که نه تنها موجب دفع باکتری های می شود بلکه سلول های سالم را نیز جذب می کند. پایه ساخت این مواد از چندین لایه پلی الکترولیت است که چندین لیگاند به آن چسبیده اند. بعد از تست غلظت های مختلف لیگاند، محققین دریافتند که پپتید RGD در مهار چسبندگی سلول های باکتریایی تاثیر ویژه ای دارند و در عوض سلول های سالم را جذب می کنند. این امر زمانی که به دکستران سولفات و کیتوسان می چسبند قابل مقایسه با کلاژن است. این ترکیب روی کشت سلول های فیبروبلاستی سالم و سلول های باکتریایی تست شده است.

این محققین می گویند که این روش به سلول ها کمک می کند که در مبارزه برای رسیدن برای سطح ایمپلنت سلول های باکتریایی را شکست دهند و ایجاد لایه ای متراکم روی سطح ایمپلنت کنند که مانع از چسبندگی و کلونی زایی باکتری ها می شود. ایمپلنت های پزشکی متداول کنونی از پوشش نقره ضد باکتری استفاده می کنند که این مقدار کلی نقره باید به دقت کنترل شود زیرا غلظت های بالای این ماده موجب کشتن سلول های پستانداران می شود و برای بدن انسان سمی است.

پایان مطلب/